‘Golf maakte dat het leven weer normaal voelde, alsof ik alles weer oppakte’

Het was niet de sport zelf die haar bij de Golf & Country Club Lauswolt bracht, maar inmiddels is Ilse Buijs een absolute golfliefhebber. Werk en ontspanning liggen voor haar als werknemer bij de golfclub in Beetsterzwaag dichtbij elkaar. De golfsport betekent echter meer voor de sportieveling. Zo sleepte de sport haar ook door een moeilijke periode.

Tekst: Jasper de Vries | Fotografie: Marike van de Witte

We worden door de hoofdrolspeelster van vandaag met een glimlach verwelkomt bij Golf & Country Club Lauswolt in het Friese Beetsterzwaag. Sinds begin 2015 is ze Hoofd receptie, sales en events bij de club. Terwijl we onze golfkarretjes de baan opsturen, legt Buijs uit hoe ze bij de club terecht is gekomen. ‘Er was een vacature die mij qua werkzaamheden zeer aantrok’, vertelt ze. ‘In de tekst stond alleen dat je ook affiniteit met de golfsport moest hebben. Nou, dat had ik niet. Toch heb ik gesolliciteerd. Sportief ben ik namelijk wel. Bovendien kan ik me elke branche eigen maken. Tijdens het gesprek was de klik er eigenlijk meteen.’

Onvoorspelbaarheid

Dat Buijs niets met golf had, veranderde door toedoen van haar werk al snel. Eén van de secundaire arbeidsvoorwaarden was dat ze mocht leren golfen. ‘Het eerste dat ik dacht was: oké, hoe leuk vind ik dat? Maar al tijdens de eerste keer dat ik op de baan stond, werd ik gegrepen door het golfvirus. Dit was liefde op het eerste gezicht.’

In haar enthousiasme sleepte ze ook haar vriend mee de golfbaan op. ‘Het leek hem helemaal niets. Hij is meer van de intensieve sporten: zweten, zwoegen, je uithoudingsvermogen testen. Toch is ook hij nu gegrepen door het spel en kunnen we tegenwoordig gezellig samen een rondje maken. Het is dan ook een fascinerend spelletje.’

Ze probeert er een vinger achter te krijgen wat haar zo trekt aan de golfsport. ‘Het is vooral de onvoorspelbaarheid denk ik’, vertelt Buijs. ‘Je hebt niet altijd in de hand waar de bal terecht komt.’ Ze schiet in de lach. ‘Als ik daar weer eens over mopper, dan roept iedereen om me heen: “Dat blijft altijd, Ilse!” Je moet na elke slag even je gedachten resetten. Of je nu een goede of slechte bal hebt geslagen. Zorgen voor focus, de rust vinden. Het is echt een mentale sport, een moeilijke sport, maar heel aantrekkelijk omdat je het een volgende keer altijd beter wilt doen.’

Geheimzinnige eilandjes

Inmiddels is ze als fanatiek golfster helemaal op haar plaats bij de golfbaan in Beetsterzwaag. De baan heeft voor Buijs letterlijk een dubbele betekenis. ‘Ja, ik werk hier natuurlijk ook. Mijn werk en ontspanning liggen dichtbij elkaar. Daarom kan ik ook gemakkelijk zeggen dat dit een prachtige baan is.’ Eerst maar eens de golfbaan zelf. ‘Kijk eens om je heen. Geen auto’s, treinen. Je loopt in de natuur, in een stuk bos. Het is zo heerlijk stil. En alle achttien holes zijn geheimzinnige eilandjes.’

Maar ook haar werk bevalt Buijs zeer goed. ‘Die baan is ook fantastisch’, zegt ze lachend. ‘Na verschillende communicatiefuncties bij diverse grote organisaties wilde ik graag terug naar iets kleiners. Bij een klein bedrijf kent iedereen elkaar en is er meer onderlinge aandacht, zo had ik ervaren. Als ik er nu niet ben, komen er vragen: “Waar is Ilse?” Hoe leuk is het dat mensen je gewoon missen? Dat klinkt misschien gek, maar die aandacht is waardevol. Tegelijk heb ik in mijn functie aandacht voor anderen. En dat is het leuke van mijn werk nu: ik sta heel dicht op de sporters en gasten. En sinds ik er met golf een nieuwe sport bij heb gekregen, is mijn werk alleen maar mooier geworden.’

Werk en ontspanning

De lentezon schijnt volop. Buijs geniet zichtbaar als we op de baan staan. ‘Maar ik speel ook als het regent hoor. Ik golf minimaal één keer in de week. Nu het langer licht blijft speel ik vaak wel drie keer per week. Doordeweeks doe ik gewoon de 9-holes, in de weekenden pak ik de 18-holes. Het is pure ontspanning. Golf is perfect om je hoofd leeg te maken. Als ik op de baan sta, ben ik enkel en alleen bezig met het spelletje.’

Dat roept een vraag op. Is het voor haar juist niet lastiger om los te komen van haar werk, als ze er fysiek nog gewoon aanwezig is? ‘Het autoritje naar huis om ook je hoofd om te schakelen heb ik niet’, geeft ze toe. ‘Maar daar heb ik wat op gevonden. Nadat ik mijn computer heb afgesloten, pak ik even een half uurtje om in de goede flow te komen. Een praatje hier, kopje koffie daar. Dat werkt voor mij.’ Toch wordt ze ook tijdens haar ontspanning wel eens met werk geconfronteerd. Geen probleem, vindt ze. ‘Als ik hier een balletje sla en iemand komt mij iets vragen… Ach, mijn hersenen werken ook als ik niet werk. Natuurlijk golf ik dan voor mijn ontspanning, maar ik heb het nog nooit als vervelend ervaren. Als ik in het weekend een appje krijg over werk, dan is dat ook geen probleem.’

Ilse Buijs op de baan van Golf & Country Club Lauswolt

Golf als revalidatie

Haar doel is om steeds beter te gaan spelen, stabieler vooral. ‘Als ik zeg dat mijn bal links van de boom moet, dan moet hij ook echt links gaan en niet rechts. Daar beleef ik nu lol aan.’ Dat als gevolg daarvan haar handicap naar beneden gaat, ziet ze als “een mooi cadeautje”. Een competitieve instelling heeft Buijs dan ook niet. ‘Mijn golfpro zei toen ik begon dat ik vrij vlot naar een lagere handicap kon en dan ook wel aan de competitie mee kon doen. Dan moet je strijden voor jezelf, maar vooral ook voor je team. Dat is niets voor mij, ik wil het gewoon voor mezelf doen. Natuurlijk wil ik dat mijn handicap naar beneden gaat, maar dat is een puur een gevolg van persoonlijke ambitie. Ik zit nu op 34.’ Lachend: ‘Oh, wat erg hé? Ik golf nog maar 2,5 jaar.’ Dan serieuzer: ‘Vorig jaar moest ik onder de dertig komen, dat was het doel. Maar omdat ik een hele periode niet gespeeld heb is dat niet gelukt.’

Dat laatste had te maken met twee heftige diagnoses die ze kreeg. Er werd bij haar zowel darmkanker als de ziekte van Crohn geconstateerd. Een fysieke klap die een fikse revalidatieperiode met zich mee bracht. En waar golf belangrijk voor haar is als ontspanning, had de sport ook een grote betekenis bij haar herstel. ‘Na de operatie kon ik echt helemaal niets’, vertelt ze. ‘Maar vanwege mijn fitheid kon ik kort daarna wel heerlijke boswandelingen maken. Dat gaf me energie. Toen heb ik contact gezocht met het bestuur van de club. Of het botste als ik wel op de club kwam, terwijl ik nog niet kon werken. Dat was geen enkel probleem. Het was een enorm bevrijdend gevoel.’

‘Hardlopen kon ik nog niet, net als body combat, twee sporten die ik ook veelvuldig deed. Dat was te heftig en niet goed voor mijn darmen. Maar golfen kon wel. Ik had een golfkar waar ik achter kon lopen en wissel je wandelen en stilstaan af. Golf maakte dat het leven weer normaal voelde, alsof ik alles weer oppakte. En omdat ik hier natuurlijk werk, was het een enorm warm bad waarin ik terecht kwam. Van een schouderklopje tot uitgebreide gesprekken. Het golfen en de aandacht hebben echt een positieve invloed gehad op mijn herstel.’

Sportief mens

Ze heeft haar sportieve leven inmiddels weer volop opgepakt. Aan het rijtje hardlopen, golfen en body combat voegde ze onlangs nog yoga toe. Het geeft de nodige rust in haar lichaam. ‘Als ik spanning voel of onrustig ben, dan kan ik mijn ademhaling op orde krijgen en zo mijn hartslag naar beneden halen. Zelf kan ik het nog niet, maar ik krijg er nu handreikingen voor. Ik moet nog uitvogelen wat yoga precies voor mij gaat betekenen, maar ik vind het wel een meerwaarde. Naast de conditionele sporten en het golfen is dit gewoon heerlijk voor mezelf. Persoonlijk ben ik me er erg bewust van dat het gezond is om buiten te zijn, te bewegen. Als ik een dag niet sport, ga ik in ieder geval even wandelen. Zo doe ik elke dag wat. Ja, ik ben een sportief mens. Dat klinkt misschien alsof ik een heel fanatiek sporter ben met hoge doe len, maar het is gewoon fijn om elke dag bezig te zijn.’