Golfen met schrijfster Lisette Jonkman

Lisette Jonkman (31) wist al in groep 7 wat ze het liefst wilde worden: schrijfster. Met een hoofd vol ideeën schreef ze hele pagina’s vol. In 2010 besloot ze mee te doen aan een chicklit-schrijfwedstrijd. Tot haar grote verbazing won ze en hield de Drentse kort daarna haar eigen boek in handen. ‘Dat was zo’n onwerkelijk gevoel!’ Recentelijk verscheen haar negende roman Verknocht. Journalist en tevens fan Maaike Schaap zocht Lisette op bij de Noord-Nederlandse Golf & Country Club in Glimmen.

 Het is een drukke tijd voor Lisette. Een boek dat net uit is, een grootscheepse verbouwing die gaande is en te midden van al het stof en puin wordt er ook nog een bruiloft gepland. ‘Ja! We gaan over anderhalve week trouwen… Als het magazine uit is, is Laurens gewoon mijn man’, lacht de enthousiaste schrijfster. Nieuwsgierig kijkt ze om zich heen naar de golfbaan waar men druk bezig is een balletje te slaan. ‘Het maakt dus niet uit dat ik het niet kan, hè?’ vraagt ze nog even voor de zekerheid.

Nachtje doorhalen

Lisette is opgegroeid in IJmuiden, maar heeft haar hart verpand aan het Noorden. ‘Mijn ouders zijn gescheiden en op mijn veertiende verhuisden mijn moeder en ik naar het dorpje Annen in Drenthe.’ Ze wist toen al dat ze het liefst voor altijd in het Noorden wilde blijven. Ze zocht een studie in Groningen, maar na een jaar vooral de kroegen vanbinnen te hebben bekeken en niet de lesboeken, was het tijd voor iets anders. Ze besloot Journalistiek in Zwolle te gaan studeren en ging samen met haar vriend in Enschede op kamers wonen. Na haar studie verhuisden ze een aantal keer binnen Nederland. Toch bleef het Noorden trekken.

Inmiddels woont ze in Ubbena, een klein dorpje vlakbij Assen. ‘Het is in de middle of nowhere en dat vind ik heerlijk!’ Een plek waar ze helemaal tot rust kan komen, althans… als er geen schrijfdeadlines op haar zitten te wachten. ‘Gestructureerd aan een boek werken, past niet bij mij. Vlak voor een deadline haal ik soms een hele nacht door om het boek af te maken’, lacht Lisette.

Feelgood romans

Lisette wist in groep 7 al dat ze schrijfster wilde worden. ‘Ik las op dat moment al veel griezelverhalen van Paul van Loon. Toen dacht ik: “Die man bestaat echt, hij bedenkt dit, hij schrijft dit; dat kan ik ook.” Zo begon ik ook met het schrijven van griezelverhalen.’

De liefde voor feelgood romans ontstond toen ze in de tweede klas van de middelbare school zat. ‘Ik las Bridget Jones Diary en dacht: dit is écht fantastisch! Ik ben toen zelf een dagboek bij gaan houden en heb een lang verhaal geschreven over alle meiden uit de klas. Daarna heb ik het genre niet meer losgelaten.’ Lisette’s eerste boek Glazuur verscheen in 2012. ‘Ik deed mee aan een schrijfwedstrijd waarbij mijn manuscript won. Ik won daarmee een auteurscontract bij een uitgeverij en mijn boek werd daadwerkelijk gemaakt. Toen ik mijn boek met mijn naam erop in handen had, voelde het pas echt. Het was echt een droom die uitkwam.’

Negende boek

In 2013 besloot de jonge schrijfster zich fulltime toe te leggen op haar schrijfcarrière. Inmiddels is haar negende feelgood roman uitgekomen. ‘Dat ik mezelf schrijver mag noemen is zo’n onwerkelijk iets. Ik heb soms echt nog het idee dat het niet echt is. Dat de uitgever me gaat bellen en gaat zeggen: “Sorry, Lis, maar we gaan dit boek tóch niet uitgeven”. Maar tot nu toe is het iedere keer nog werkelijkheid geworden.’

Sommige schrijvers werken volgens een strakke discipline waarbij ze om half negen gaan zitten en niet stoppen tot het vijf uur ’s middags is. Lisette schiet in de lach. ‘Ik wóú dat ik die discipline had! Dan zou het een stuk makkelijker gaan.’ In plaats daarvan geeft ze zichzelf regelmatig een schop onder haar kont en begint daardoor pas laat op de dag met schrijven. Met als resultaat dat ze tot diep in de nacht met haar laptop op schoot zit te schrijven. ‘Wél met chocola’, lacht ze vrolijk. ‘Dat werkt altijd positief.’

Opborrelen

Zowel het begin als het einde van het schrijfproces vindt Lisette het leukst. ‘Het moment dat de personages in mijn hoofd op papier tot leven komen. Maar ook het moment dat het boek uit is en ik van lezers hoor wat ze ervan vinden.’ Het typeert Lisette: ze komt graag met haar lezers in contact. ‘Dat vind ik gezellig! Ik deel daarom ook veel op Instagram; de leuke, maar ook de minder leuke dingen.’

Dat lezers haar regelmatig een berichtje sturen, vindt ze dan ook erg leuk. ‘We hebben ook wel inside jokes. Zo weten de meeste lezeressen die mij volgen dat ik het in ieder gesprek over “poep” moet hebben. Op de één of andere manier is dat bij mij gaan horen. En waarom ook niet, we doen het allemaal! Lezeressen wijzen me dan bijvoorbeeld op oorbellen met drolletjes. Ik vind dat fantastisch. Oh, zie je wel? Nu heb ik het hier al weer over!’

Plannen en ideeën voor de toekomst heeft ze genoeg. ‘Ik heb vorig jaar de trilogie Onbreekbaar geschreven voor e-readers. Maar volgend jaar komt de papieren versie daarvan uit! En ik ben ook bezig met een tiende boek. De werktitel heb ik al: Roest. Wanneer hij uitkomt? Geen idee, maar ik heb heel veel zin om eraan te werken!’

Lisette in het kort

Lisette Jonkman (1988) groeide op in IJmuiden waar ze al heel jong wist wat ze wilde worden: schrijfster. In 2011 werd de droom écht serieus. Ze won de Chicklit-schrijfwedstrijd en scoorde daarmee haar eerste auteurscontract bij Uitgeverij L.S. Amsterdam waar haar debuutroman Glazuur in 2012 verscheen. Daar bleef het niet bij. In korte tijd verschenen er meer chicklits in haar naam en verscheen in 2019 haar negende boek: Verknocht.

Tekst: Maaike Schaap | Fotografie: Marike van de Witte